සෙනේ හදකට සෙනේ පිදුමක්
වුවත් පින්වත් සිත් ලෙසින්
බයක් ඇත නුඹ ලැබෙන්නැති වෙද
සැඟව එන අන් වරදකින්

කමක් නැත්නම් කියන්නෙම් මම්
හදින් නැඟෙන මහමෙරක සෙනේ
ලොවක් නැති මෙන් හැඟෙන්නෙන් දැන්
ඉතින් වාවනු කෙලෙස සිතේ

කණා මැදිරි එළි පොකුරු පිපී ඇති
ඈත බිග්බෙන්පුර පුරා
සෙනෙහස් සුළඟක් සෙනේ උතුරන
තේම්ස් නදියට ළං වුණා

රැයක තරුකැට එකින් එක ගොස්
වළාරොඳකට සැඟවිලා
ළබැඳි හදකට සෙනේ පිරුමක්,
කියා තුටු වී හිනැහුණා