එක්තරා සරත් සමයක
හැගුමින් පිරුණු දවසක
මේපල් තුරු මුලක් අස
'කලු ඇග්නස්!
ආර්තාගේ බැළ මිතුරිය ඇය!'
'එඩ්වඩ් හා ආලය පෑ
ඌස් නදී තෙර අසබඩ
ආර්තාගේ රහසක් ඇත
ඔබ හා කීමට'
'අහස් වියනේ අනිත් කෙළවර
අමෘත රස වයින් ජෝගුවක
එඩ්වඩ් ආර්තාගෙන් සොරාගත්
හදවතක් ඇත සුරැකිව!!'
මේපල් පතක නැගි ඔරුවක
පුංචි කුහුඹුවෙක් තබාගෙන
යන්නට හැකිද අපට
හද ගත් සොරා ඇය පා තැබුමට?
