පෙම්වත් ය සදකැන්

චන්ද කින්නර රංගනෙන්
මුසපත් වෙමින් පිනි දෙව්ලියන්
අන්න පුන්සඳ ඉස්සෙමින්
සඳ කැන් ඉසියි හසරැල් මතින්
පෙම්බරයි සුළඟත් ඉතින්
මල් විසුරුවා තුරු ලිය වෙතින්
නාදවයි අඳුරත් සෙමින්
පෙම් ගී වැලක් මල් කෙමියකින්

ළපළු හරිතය සන්තොසින් මුව විහිදුවා නා ලහිරු රැස්

තමලු ගස් සෙවණැලි යටින් ඇඳි පවන සුවබර ගෙනෙන වෙස්

මුකුළු හස කැන් අසල ගැවසෙන සුවඳ මල් විකසිතව ගොස්

කොපළු මත පිපි පින්න බිඳු හිනැහෙමින් ඉස පූදන සෙනෙහස්

නිවන ළඟැයැ අහුබුදුවනි

මහ ගසැ ඇඳ වැටුණි
ළපටි පැළ සෙලවුණි
මහා බස් රුක නොමැති හිඩැහට
පිරුම් නොපිරෙනු දනිමි

හෙළ බසක් නැඟුණි
හෙළ නමක් උපනි
මහා බසකට පණ පොවා ලූ
පණ ද හෙළයට පිදුණි

‍පඬිමිණ නික්මිනි
ඔවදන නිසා නොහඬමි
බොදු දිවිය මහසරින් ‍දිවි ලූ
නිවන ළඟැය අහුබුදුවනි!

නිල් අහසැ මත දිස්න දෙන සුමුදු වලාකුළු

සක්මන් ගමනින්-සෙමෙන් අඳින සිත්තමක'යුරු
ඇඳුණු ඒ සිතුවම්හි රුවමැ ඇති නදී ලඳු
වලාවේ ගමනින්මැ ඇදෙන්නී සිත් පිදුණු

සිහිලසින් බැඳී නිරතුරු සෙනෙහස් ලබපු
ගං ඉවුර තැවුලින් ය පුප්පමින් කෙස් කූරු
එහෙ මෙහෙන් සුළඟැ විත් මලු ලිහා ඕපා දූ
අවුළුවයි ගින්දරක් දුක් දියෙන් සිත් පිරුණු

වැස්ස නුඹ එය දන්නවානම්
මුරුගසන් වැසි හෙළනවා ඇති
ඇගේ සිත් ගිනි නිවාලන්නට
බැරුව වැහි බිඳ දුක් වෙනව ඇති

විසල් රුකකට වාරු දී ගෙන
සුසුම් හෙළනා ලතාවක් ඇති
නෙත් විලෙන් ඇඳ හැලෙන උණු දිය
මහා පොලොවට දැනෙනවා ඇති

මහා මාරුත ඇවිත් තුරු-ලිය
මැදින් පියඹා යන්න තතනති
මහළු ගස්වැල් සුළ‍‍ඟෙ නැටවී
හමන සුළ‍ඟට තාල නංවති

වැස්ස නුඹ එය දන්නවානම්
අකල් වැසි වස්සන්න නොසිතති
විසල් රුකකට උහුල ගන්නට
බැරිතරම් ළය තෙත් නොදෙනු ඇති

අරුණැසිය,

ඇහැරෙන්!

මේ

බක් මහේ හිරු මඟුල

බතින් සරු හිනා මල්

පල දරන්නේ මහ මඟුල

ගම් බිමේ පුසුඹ වැල්

හිත කීරි අනිනා සමය

හෙළය නළියන සමය

අවුරුද්ද සැණකෙළිය

සෙනේ හදකට සෙනේ පිදුමක්
වුවත් පින්වත් සිත් ලෙසින්
බයක් ඇත නුඹ ලැබෙන්නැති වෙද
සැඟව එන අන් වරදකින්

කමක් නැත්නම් කියන්නෙම් මම්
හදින් නැඟෙන මහමෙරක සෙනේ
ලොවක් නැති මෙන් හැඟෙන්නෙන් දැන්
ඉතින් වාවනු කෙලෙස සිතේ

කණා මැදිරි එළි පොකුරු පිපී ඇති
ඈත බිග්බෙන්පුර පුරා
සෙනෙහස් සුළඟක් සෙනේ උතුරන
තේම්ස් නදියට ළං වුණා

රැයක තරුකැට එකින් එක ගොස්
වළාරොඳකට සැඟවිලා
ළබැඳි හදකට සෙනේ පිරුමක්,
කියා තුටු වී හිනැහුණා